З ім я пазнаміўся ў Маскве, калі сам жыў у гэтым горадзе. Рухавы і актыўны, Аляксей пагадзіўся адказаць на некаторыя пытанні пра створаную ім супольнасць беларусаў у Маскве.
—Аляксей, калі і чаму пераехаў у Маскву?
— Пасля вучобы на юрыдычным факультэце ў Наваполацкім універсітэце і на аддзяленні паліталогіі ў Варшаве пераехаў у Мінск, дзе працягнуў займацца грамадскім жыццём, бо пад час вучобы быў вельмі актыўны і удзельнічаў у розных культурніцкіх і грамадскіх рухах.
У Мінску разам з сябрам з Задзіночання беларускіх студэнтаў арганізавалі Фэст студэнцкай творчасці “СтудФармат”, які стаў адным з першых незалежных фэстаў у Мінску. Гэта сёння культурнае жыццё Мінска насычанае, а тады такіх падзеяў не было.
Паралельна з гэтым займаўся бізнэсам. Прыганялі з сябрамі аўтамабілі з Прыбалтыкі і прадавалі. Але ў 2011 годзе пасля падвышэння мытных падаткаў аўтамабільны бізнэс скончыўся.
Год думаў чым заняцца, перабіваўся падпрацоўкамі. А потым неяк паразмаўляў з сябрам, які на той час стала жыў і працаваў у Маскве. Ён сказаў: “Прыедзь, паспрабуй! Спынішся ў мяне”. Хоць ніколі не глядзеў ў бок Масквы, вырашыў рызыкнуць. Захацелася зразумець, ці варты я чаго, ці атрымаецца ў мяне жыццё ў Расіі. Таму ўвосень 2012 “паспрабаваў”. З таго часу стала жыву і працую ў Расіі.
Але, па-магчымасці, стараюся часцей бываць на Радзіме.
— Распавядзі пра арганізацыю беларусаў Масквы і падмаскоўя?
— У Маскве ёсць афіцыйная структура “Рэгіянальная нацыянальна-культурная аўтаномія “Беларусы Масквы”. Яна прадстаўляе беларусаў на афіцыйным узроўні.
А “Беларусы Масквы і Падмаскоў’я” – гэта суполка беларусаў у сацыяльных сетках.
Напачатку даведаўся, што ёсць у Маскве беларускія імпрэзы “Belarus Night Party”, на некаторых з іх я выступіў вядучым.
А потым я вырашыў стварыць новую суполку ў сацсетках і пачаў збіраць туды беларусаў, якія часова ці стала жывуць у Маскве. Вось ужо 3 гады паціху збіраю. Працэсс цяжкі, бо шмат хто, пераехаўшы з Беларусі, стараецца максімальна асімілявацца, схаваць сваё паходжанне. Часта ў профілях беларускіх грамадзян, пражываючых у Маскве, пазначаны як родны горад, менавіта Масква. З гэтага часам адбываюцца нейкія камічныя сітуацыі.
Заходзіш на старонку ў сацсетках такога “масквіча”, а ў яго ні слова пра Беларусь. Гартаеш ягоных сяброў, а там людзі з Мінска, Брэста, Пружанаў, Івацэвічаў, Клецка, Вілейкі і інш. Як гэта зразумець? Такім асобам пішу асабістыя паведамленні і запрашаю ў суполку. А да мяне прыходзяць пытанні: “Як ты даведаўся, што я з Беларусі?!”
— Чым суполка “Беларусы ў Маскве” можа дапамагчы, для прыкладу, ганцаўчаніну, які прыязджае на заробкі ў расійскую сталіцу?
— У нас не арганізацыя, таму калі казаць пра дапамогу, то ў нас больш інфармацыйныя парады. Можна напісаць у сацсеткі з пытаннямі якія турбуюць і атрымаць добры адказ, а часам і рэальную дапамогу. Так, да прыкладу, нехта можа дапамагчы з рэгістрацыяй, а нехта перадаць з дому торбу ад маці, калі едзе на машыне з Беларусі.
—Якія творчыя сустрэчы арганізоўвае суполка і якія планы ў вас наперадзе?
— Калі колькасць удзельнікаў суполкі “Вконтакте” дасягнула 400 чалавек, я вырашыў паспрабаваць арганізаваць сустрэчу оффлайн і пазнаёміцца. Я не магу доўга сядзець на адным месцы. Калі доўгі час нічога не раблю, то мяне пачынае “падкідаць”!
Першая сустрэча ў нас атрымалася спантаннай і непадрыхтаванай. Таму для другой сустрэчы было вырашана падрыхтавацца загаддзя, зрабіўшы рэкламу ў сетках.
На другую сустрэчу ў кавярню прыйшло ўжо каля дваццаці чалавек. Тады было прынята рашэнне запрасіць каго-небудзь з сучасных беларускіх музыкаў. У Маскве час ад часу выступаюць беларускія гурты, але гэта канцэрты, на якія ты прыходзіш, слухаеш музыку і ідзеш да дому.
А мне хацелася арганізаваць сустрэчы, дзе б музыка быў як сябра, каб з ім ці з імі можна было б паразмаўляць. На такіх сустрэчах у нас ужо былі бард Сяргей Башлыкевіч і спявак Андрусь Такінданг, акрамя іх — грамадскі актывіст Францішак Вячорка. 1 сакавіка чакаем у госці музыку з гурта “У нескладовае” Рамана Арлова.
На такія мерапрыемствы заўсёды збіраецца пэўная колькасць людзей, якім важна пабыць разам і адчуць сябе беларусамі. Што тычыцца планаў, то нічога грандыёзнага: працягваю збіраць беларусаў Масквы і падмаскоўя на творчыя сустрэчы, стараюся павялічваць колькасць удзельнікаў суполкі, а таксама планую арганізаваць паказы сучасных фільмаў на роднай мове.
КОММЕНТАРИИ
ОБСУДИТЬ ПРАВИЛА КОММЕНТИРОВАНИЯ