«Я ўпэўнены, што зараз ідзе апошні электаральны тэрмін Лукашэнкі»

17:10 21 ноября 2023
ОБСУДИТЬ
Палітолаг Ігар Тышкевіч - пра сакрэт стабільнасці аўтакратыі і лёсавызначальную змену грамадства.

— Зараз скончыцца апошні поўны электаральны цыкл Лукашэнкі, — разважае Ігар Тышкевіч. — Беларуская сістэма ўлады працавала фактычна ў ручным рэжыме.

Існавала старая сацыяльная дамова — тым, хто хоча зарабляць, дзяржава тэарэтычна нямоцна замінала. Гэта тыя ж вольныя эканамічныя зоны, Парк высокіх тэхналогіяў, парк «Вялікі камень».

Але пры гэтым працаваў механізм выпуску пару: сістэма законаў абароны правоў спажыўцоў і зваротаў грамадзян. І яна працавала цудоўна. Але пры адной умове — людзі не лезуць у палітыку, а дзяржава не лезе да людзей.

У гэтым быў сакрэт стабільнасці сістэмы Лукашэнкі. Звароты грамадзян і абарона правоў спажыўцоў — гэта 90% незадаволенасці. І калі ты наладжваеш гэтую сістэму, яна вельмі паспяхова каналізуе праблемы.

А сістэма, калі прылюдна адчытвалі і прыніжалі чыноўнікаў, працавала на ўра.

Але такая сістэма ручнога кантролю працуе да таго моманту, пакуль не адбываецца яе перагрузка. Таму што ты мусіш у ручным рэжыме рэагаваць на пэўную колькасць зваротаў знізу.

Калі гэтых зваротаў становіцца занадта шмат, нават калі ты хочаш адрэагаваць, ты не паспяваеш. У цябе проста не хапае сіл.

Адной з ключавых прычын, якія стварылі перадумовы беларускага палітычнага крызісу, на думку палітолага, стала змена грамадства.

— Яно стала больш складаным. Яшчэ 15 гадоў таму гарадскога сярэдняга класа фактычна не існавала. А ў 2020 годзе мы яго ўбачылі. Яшчэ адна прычына — аўтакратыя, якая існуе доўга.

Кар’еру на пэўным моманце пачынаюць рабіць майстры мастацкага прагібу, а не тыя, хто можа браць на сябе адказнасць.

У нечым такая сістэма без штучнай падтрымкі нават супярэчыць сістэме выпуску пару. Таму што мясцовым чыноўнікам наўрад ці падабаецца, калі іх прыніжаюць, асабліва публічна. Да таго ж не заўсёды мясцовы чыноўнік мае рэсурсы, каб штосьці вырашыць.

Паўстае пытанне балансу: у аднаўленні кадраў павінны быць самастойныя людзі, якія могуць браць адказнасць, альбо людзі, якія проста гатовы «брать под козырек». Гэта пытанне негатыўнага адбору.

На працягу пяці-дзесяці гадоў здараецца тое, што на нізавым і сярэднім узроўні кар’еру робяць не разумныя, а паслухмяныя. І 2020 год гэта цудоўна прадэманстраваў, нават на прыкладзе той жа камунікацыі па кавіду.

Яна была абсалютна завалена, што і стала адной з прычын праблем. Далей была рэакцыя на пратэсты людзей.

А зараз атрымліваецца, што Лукашэнка можа наняць і геніяльных кансультантаў. Але ім будзе вельмі цяжка штосьці зрабіць без аднаўлення самой базы сістэмы.

Бо нават самая разумная парада — бярыце і рабіце — упіраецца ў тупога чыноўніка. Таму фактычна гэтая сістэма сама сабе зжырае, — робіць выснову Тышкевіч.

Палітолаг упэўнены, што знішчэнне аўтарытарнай сістэмы, запушчанае ёй самой, спыніць не атрымаецца нават пры дапамозе жорсткіх рэпрэсій.

— Быццам бы існуе варыянт змяніць сістэму і запусціць сацыяльныя ліфты як раз-такі праз аднаўленне чынавенства. Але ж тут тыповы прыклад: паглядзіце, як Лукашэнка запускае палітычныя партыі — яму страшна.

Далей, структура грамадства, якая змянілася. Прынамсі ёсць адна ключавая група, якая не цалкам выехала — гарадскі сярэдні клас. Гэта альбо кваліфікаваныя працаўнікі, альбо ўладальнікі малога бізнесу.

Змянілася і бізнес-сістэма. Апошні год у нас адсотак валавога ўнутранага прадукту, які згенераваны недзяржаўнымі кампаніямі, ужо перавышае тое, што згенеравана дзяржаўнымі. Фактычна мяняецца сама сістэма існавання краіны Беларусь.

Я сапраўды ўпэўнены, што зараз ідзе апошні электаральны тэрмін Лукашэнкі.

Бо можна паспрабаваць зацэментаваць, заціснуць рэпрэсіямі, пайсці на выбары 2025 года і табе намалююць 99%. Але пытанне ўпіраецца ў іншае — сістэма, пра якую я казаў, далей працаваць не зможа.

Улічваючы тое, што мяняецца эканамічны базіс, што мяняецца грамадства, існаванне такой сістэмы будзе ўспрымацца як тормаз і як хіба нават бліжэйшым атачэннем.

Можна паспрабаваць трансфармаваць сістэму, тады Лукашэнка зможа яшчэ паспрабаваць пасядзець, але яму давядзецца сыходзіць на нейкую іншую пасаду.

А можна нічога не змяняць, сядзець і бясконца заціскаць гаечкі. Але тады можа здарыцца, што заўгодна, у тым ліку і найгоршы варыянт асабіста для Александра Лукашэнкі, — не выключае палітолаг.

ЧИТАТЬ ЕЩЕ СТАТЬИ

20 марта 2024 12:19

Кто саботирует возможную мобилизацию в Беларуси?

В Беларуси с осени 2021 года проводится проверка транспорта, который подлежит передаче Министерства обороны в случае мобилизации. Речь идет об автобусах, грузовиках, самосвалах, погрузчиках, бульдозерах, экскаваторах и другой тяжелой технике, принадлежащей госорганизациям.

18 марта 2024 12:23

Всебелорусское народное собрание народ не будет избирать даже формально

Начало выдвижения кандидатов в делегаты Всебелорусского народного собрания (ВНС) председатель Центризбиркома Игорь Карпенко патетично связал с 30-летием Конституции: мол, вот оно, подлинное торжество народовластия

16 марта 2024 13:01

Навошта беларускім уладам спатрэбілася жаночая партыя?

Паліталагіня Леся Руднік пра тое, чаму Аляксандр Лукашэнка можа быць зацікаўлены ў стварэнні жаночай партыі і якой ёсць палітычная роля жанчын ва ўяўленні ўлады.

13 марта 2024 12:01

Что стоит за отказом Беларуси вступать во Всемирную торговую организацию?

Правительство Беларуси внесло существенные изменения в стратегию своего развития, отказавшись от членства в ВТО. Более 30 лет (с 1993 года) белорусские власти педалировали процесс вступления во Всемирную торговую организацию, которая насчитывает 165 стран. И вот все многолетние усилия пущены прахом.Почему через 30 лет Александр Лукашенко решил бросить затею о свободной торговле, объясняет экономист Ярослав Романчук. — Тут есть целый ряд интересных аспектов. Во-первых, Лукашенко делает ставку не на свободную торговлю, а на контрабанду, на серый импорт, на схематоз — на все то, на чем он, собственно, и зарабатывает, — отмечает Ярослав Романчук. — Плевать он хотел на эту торговлю с цивилизованным миром. У него есть Россия, у него есть Китай, у него есть целый ряд прокладок в странах «оси зла» или тех, что просто прагматически зарабатывают бабки. Именно по этой причине вступление в ВТО с его прозрачными соглашениями и торговыми потоками беларусскому режиму просто не нужно, считает экономист. — Лукашенко сегодня полностью лежит под торговыми, финансами и экономическими интересами России, но его это не беспокоит. Он думает каким-то образом отпетлять, выпрыгнуть, думает, как заработать на войне. И делает ставку от имени всей страны на контрабанду, — отмечает Ярослав Романчук. Именно поэтому Беларусь является одним из рекордсменов по невступлению в данную организацию, которое обычно у других стран занимает от силы лет 10. Но это только в том случае, если они сами того хотят. — Лукашенко говорит, что его выталкивают, его нигде не ждут. Но ведь в ВТО целых 165 стран, включая африканские и даже постсоциалистические, — поясняет Ярослав Романчук. — Они вступили, потому что в случае чего всегда можно обратиться в суд, можно провести переговоры. Это и есть джентльменское базовое правовое соглашение. Но Лукашенко открыто делает ставку на то, чтобы не работать по мировым правилам, чтобы не быть частью цивилизованной торговой системы. Между тем отказ от вступления в ВТО Беларуси как самостоятельной страны – это очень тревожный звонок в плане потери суверенитета, считает эксперт. Став соагрессором, Лукашенко сам привязал себя к России. — Когда ты в международных организациях, в ООН, в ВТО, в Совете Европы, в ОБСЕ, то, будь ты диктатор или еще кто, у тебя есть представительство страны. А тут человек сознательно отказывается от представления страны в авторитетной международной организации. С чего бы это? Экономист уверен, что именно российское руководство вынуждает Лукашенко на этот шаг. — Уговорили, купили, припугнули — не важно. Торговля нефтью, логистика, поставки комплектующих для производства оружия — зачем какой-то контроль? Будем работать через этот схематоз. Поэтому отказ Беларуси от вступления в ВТО, которое было написано в стратегии, принятой Советом Министров, — это не что иное, как давление России, чтобы снизить субъектность Беларуси во всем мире. Это очень опасная тенденция, которая подтверждает тезис о том, что Лукашенко все меньше и меньше контролирует экономику Беларуси.