Ці ёсць надзея на моладзь у справах дзеля новай Беларусі?

– І вось яно вырасла не так і блага. У 2020 пратэставалі, і досыць доўга. Нармальнае пакаленне. Тыя падлеткі, якія зараз растуць — яны апалітычныя, ніяк не ўключаныя ў працэсы.

Але пры гэтым яны адносна ліберальныя людзі ў параўнанні са старшым пакаленнем. Яны менш падтрымліваюць вайну, менш пралукашэнкаўскія і больш прадэмакратычныя.

Але пры гэтым яны малаактыўныя людзі, таму што палітыка іх не цікавіць. Іх трэба пастаянна ўгаворваць усё рабіць.

Заўсёды лёгка зрабіць рэвалюцыю ў краіне, дзе шмат моладзі. Яны бадзёрыя, вясёлыя, заўсёды могуць паўдзельнічаць. І калі іх шмат, там нешта вырасце. А ў нас дэмаграфія яшчэ горш за беларускую палітыку, таму вельмі цяжка расціць кадры, – лічыць Астапеня.

Ён раіць не мець шмат надзеі на беларускую моладзь, калі хтосьці яе меў. Апроч гэтага ён паразважаў, наколькі ўжо зараз важна думаць пра новую Беларусь, будуючы протапарламенты і іншыя структуры.

— Можна прывесці прыклад з Польшчай. Ежы Гедройц — гэта адзін з вялікіх польскіх інтэлектуалаў, які ў 1960-70-х выдумляў нейкую канцэпцыю Польшчы, якая цяпер шмат у чым досыць папулярная, у тым ліку адносна да Беларусі. Напрыклад, у канцэпцыі прапісана, што трэба дапамагаць беларусам і ўкраінцам, таму што яны з’яўляюцца «нашымі вечнымі саюзнікамі ў вечнай барацьбе з Расіяй».

Ёсць таксама Лешак Бальцэровіч, які ў 1970-х пісаў сам сабе нейкія эканамічныя рэформы. На што ён тады спадзяваўся? Пэўна, ні на што. Але ён напісаў, і потым аказалася, што гэта патрэбна і карысна.

Таму калі казаць пра протапарламенты, протапалітыку сёння ад дэмакратычных сіл — хай займаюцца. Але мне не падабаецца, калі кажуць, што гэта самае важнае.